ماده‌ 1: کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور کارهایی‌ است‌ که‌ در آنها عوامل‌ فیزیکی‌، شیمیایی‌، مکانیکی‌ و بیولوژیکی‌ محیط‌ کار غیر استاندارد بوده‌ که‌ در اثر اشتغال‌ کارگر تنشی‌ به‌ مراتب‌ بالاتر از ظرفیت‌های‌ طبیعی‌ (جسمی‌ و روانی‌) در وی‌ ایجاد می‌گردد که‌ نتیجه‌ آن‌ بیماری‌ شغلی‌ و عوارض‌ ناشی‌ از آن‌ می‌باشد.

 تبصره‌ -  کارهایی‌ که‌ در آن‌ عوامل‌ و شرایط‌ محیط‌ کار به‌ دلیل‌ نقص‌ یا عدم‌ استفاده‌ از امکانات‌ فنی‌ و مهندسی‌ و موازین‌ پیشگیری‌ غیر استاندارد باشد، چنانچه‌ با رفع‌ نقص‌ و یا به‌ کارگیری‌ امکانات‌ فوق‌ بتوان‌ این‌ عوامل‌ را به‌ حد استاندارد و مجاز رسانید، جزء کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور محسوب‌ نمی‌گردد.

 تشخیص‌ این‌ امر به‌ عهده‌ کمیته‌ ماده‌ 18 این‌ آیین‌نامه‌ خواهد بود. بر این‌ اساس‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌ آور به‌ شرح‌ مواد آتی‌ خواهد بود.

ماده‌ 2: کار در معادن‌ اعم‌ از تحت‌الارضی‌ یا سطح‌الارضی‌ که‌ ایجاب‌ می‌نماید کارگران‌ در تونل‌ها و راهروهای‌ سر پوشیده‌ به‌ استخراج‌ بپردازند.

 تبصره‌ -  کار استخراج‌ شامل‌ جدا کردن‌ یا منفجر ساختن‌ مواد از سطح‌ کار، حمل‌ مواد عملیات‌ مربوط‌ به‌ انفجار، اداره‌ تأسیسات‌ آب‌ و برق‌ در داخل‌ معدن‌ و به‌ طور کلی‌ هر گونه‌ مباشرت‌ و نظارتی‌ که‌ ایجاب‌ نماید کارگر در تونل‌ها، راهروها یا میله‌های‌ معدن‌ انجام‌ وظیفه‌ نماید، می‌باشد.

ماده‌ 3: حفر قنوات‌ و چاه‌ها و فاضلاب‌ها و تونل‌های‌ زیر زمینی‌ و کار در مخازن‌ سر بسته‌.

ماده‌ 4: تخلیه‌ و حمل‌ مواد مذاب‌ از کوره‌های‌ مشغول‌ به‌ کار و کار مستمر در مجاورت‌ کوره‌های‌ ذوب‌ به‌ نحوی‌ که‌ کارگر در معرض‌ مستقیم‌ حرارت‌ یا بخارات‌ زیان‌ آور متصاعد از کوره‌ باشد.

ماده5: کارگرانی‎که‎مستقیماً و مستمراً در امرتولید درکارگاه‌های‎دباغی‌، سالامبورسازی‌ و روده‌ پاک‌کنی‌ اشتغال‌ دارند و کار مستمر در گندابروها- جمع‌آوری‌، حمل‌ و دفن‌ زباله‌ شهری‌.

ماده‌ 6:  کار کارگرانی‌ که‌ مستمراً به‌ امر جمع‌ آوری‌ و انتقال‌ و انبار کردن‌ کود (نظافت‌ مستمر طویله‌، اصطبل‌، سالن‌های‌ پرورش‌ طیور) در واحدهای‌ دامداری‌ و طیور اشتغال‌دارند.

ماده‌ 7: کار مستمر و مداوم‌ در فضای‌ باز و در ارتفاع‌ بیش‌ از پنج‌ متر از سطح‌ زمین‌ بر روی‌ دکلها، اتاقک‌های‌ متحرک‌، داربست‌ها و اسکلت‌ها.

ماده8: کار مداوم‌ برروی‌ خطوط‌ و پستهای‌ انتقال‎برق‌ با فشار شصت‌وسه‌ کیلوولت‌ و بالاتر.

ماده‌ 9: مشاغل‌ شن‌ پاشی‌، پخت‌ آسفالت‌ دستی‌، قیرپاشی‌ و مالچ‌ پاشی‌.

ماده‌ 10: عملیات‌ جوشکاری‌ در داخل‌ مخازن‌.

ماده‌ 11: کارهایی‌ که‌ استمرار آنها موجبات‌ ابتلا به‌ بیماری‌ها حاصل‌ از اشعه‌ را فراهم‌ می‌آورد، نظیر کار با مواد رادیواکتیو و قرار گرفتن در معرض‌ پرتوهای‌ یونساز به‌ تشخیص‌ مراجع‌ ذی‌صلاح‌ و به‌ استناد قانون‌ حفاظت‌ در برابر اشعه‌ مصوب‌ جلسه‌ مورخ‌ بیستم‌ فروردین‌ ماه‌ 1368 مجلس‌ شورای‌ اسلامی‌.

ماده‌ 12: کار در محل‌های‌ با فشار محیط‌ بیش‌ از حد مجاز از قبیل‌ غواصی‌.

ماده‌ 13: کار مستمر در محیط‌هایی‌ که‌ با وجود رعایت‌ مقررات‌ حفاظتی‌ و ایمنی‌ موجبات‌ بیماری‌های‌ گوشی‌ و یا کری‌ کارگر را فراهم‌ سازد.

ماده‌ 14: کار در امور سمپاشی‌ باغات‌ و اشجار و مزارع‌ و ضدعفونی‌ اماکن‌ و طویله‌ها و آشیانه‌های‌ مرغداری‌ در زمان‌ سمپاشی‌.

ماده‌ 15:  کار کارگرانی‌ که‌ مستقیماً در امر تولید و ترکیب‌ سموم‌ و حشره‌ کش‌ها اشتغال‌ دارند در زمان‌ انجام‌ کار.

ماده‌ 16: کار با وسایل‌ دارای‌ ارتعاش‌ درحدی‌ که‌ برای‌ سلامتی‌ کارگر زیان‌ آور باشد.

ماده‌ 17:  مرکز تحقیقات‌ و تعلیمات‌ حفاظت‌ و بهداشت‌ کار، حد مجاز و استاندارد هریک‌ از مواد شیمیایی‌ و عوامل‌ بیولوژیکی‌ و فیزیکی‌ که‌ در این‌ آیین‌نامه‌ نامبرده‌ شده‌ است‌ پس‌ از تشکیل‌کمیته‌های‌ تخصصی‎تعیین‌ و جهت‎تصویب‌ به‌ شورایعالی‌ حفاظت‎فنی‌ پیشنهاد می‌نماید.

 ترکیب‌ کمیته‌های‌ تخصصی‌ را شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ تعیین‌ خواهد نمود.

ماده‌ 18: به‌ منظور حسن‌ اجرای‌ مقررات‌ این‌ آیین‌نامه‌ کمیته‌ای‌ متشکل‌ از اعضاء زیر:

 (1) مدیر کل‌ کار و امور اجتماعی‌ استان‌ که‌ ریاست‌ کمیته‌ را عهده‌ دار خواهد بود؛

 (2) بازرس‌ کار استان‌ به‌ انتخاب‌ مدیر کل‌ کار و امور اجتماعی‌؛

 (3) یک‌ نفر نماینده‌ سازمان‌ تأمین‌ اجتماعی‌ استان‌؛

 (4) یک‌ نفر پزشک‌ یا کارشناس‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ با معرفی‌ سازمان‌ منطقه‌ای‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ استان‌؛

 (5) یک‌ نفر نماینده‌ کارفرما به‌ انتخاب‌ و معرفی‌ کانون‌ اتحادیه‌های‌ صنفی‌ استان‌؛

 (6) یک‌ نفر نماینده‌ کارگر به‌ انتخاب‌ و معرفی‌ کانون‌ هماهنگی‌ شوراهای‌ اسلامی‌ کار استان‌ یا کانون‌ انجمن‌های‌ کارگران‌ استان‌ و یا مجمع‌ نمایندگان‌ کارگران‌ استان‌؛

 (7) یک‌ نفر نماینده‌ اداره‌ کل‌ صنایع‌ استان‌؛

 (8) یک‌ نفر نماینده‌ اداره‌ کل‌ صنایع‌ سنگین‌ استان‌؛

 (9) یک‌ نفر نماینده‌ اداره‌ کل‌ معادن‌ و فلزات‌ استان‌؛

 (10) یک‌ نفر نماینده‌ اداره‌ کل‌ کشاورزی‌ استان‌؛

 (11) یک‌ نفر نماینده‌ صنعت‌ نفت‌ استان‌

 (12) یک‌ نفر نماینده‌ سازمان‌ حفاظت‌ محیط‌ زیست‌ استان‌؛

 (13) یک‌ نفر نماینده‌ سازمان‌ جهاد سازندگی‌ استان‌؛

 (14) یک‌ نفر از اساتید دانشگاه‌ با معرفی‌ دانشگاه‌ استان‌.

 در هر استان‌ و در محل‌ اداره‌ کل‌ کار و امور اجتماعی‌ و با وظائف‌ زیر تشکیل‌ می‌گردد:

 الف‌ - تطبیق‌ مشاغل‌ سخت‌ و زیان‌ آور با مواد این‌ آیین‌نامه‌ و اعلام‌ آن‌ به‌ مراجع‌ ذی‌ربط‌.

 ب‌ - بررسی‌ مشاغلی‌ که‌ در این‌ آیین‌نامه‌ به‌ عنوان‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌ آور ذکر نگردیده‌ است‌ و از طرف‌ کارگران‌ یا کارفرمایان‌ و یا سایر مراجع‌ سخت‌ و زیان‌ آوری‌ آن‌ تقاضا شده‌ و اعلام‌ نتیجه‌ به‌ شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌.

 ج‌ - بررسی‌ مواردی‌ که‌ شغل‌ یا مشاغل‌ با اتخاذ تدابیر لازم‌ حالت‌ سختی‌ و زیان‌آوری‌ آنها از بین‌ رفته‌ و در عداد مشاغل‌ عادی‌ در آمده‌اند و اعلام‌ آن‌ به‌ مراجع‌ ذی‌ ربط‌ به‌ منظور حذف‌ مزایایی‌ که‌ به‌ عنوان‌ مزایای‌ کار سخت‌ و زیان‌ آور پرداخت‌ می‌گردیده‌ است‌.

 تبصره‌ 1 -  جلسات‌ کمیته‌ مذکور با حضور حداقل‌ 7 نفر از اعضاء رسمیت‌ یافته‌ و تصمیمات‌ کمیته‌ با اکثریت‌ آراء حاضرین‌ در جلسه‌ معتبر خواهد بود.

 تبصره‌ 2 -  کمیته‌ قبل‌ از اتخاذ تصمیم‌ موظف‌ است‌ نظریات‌ کارشناسی‌ را در خصوص‌ ارزیابی‌ محیط‌ کار از نظر حد مجاز عوامل‌ فیزیکی‌ و شیمیایی‌ و مکانیکی‌ شرایط‌ کار و وسایل‌ استحفاظی‌ جمعی‌ و فردی‌ از مرکز تحقیقات‌ و تعلیمات‌ حفاظت و بهداشت‌ کار و یا سایر مراجع‌ مورد تایید وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ تحصیل‌ نماید.

ماده‌ 19: کلیه‌ کارفرمایان‌ مکلفند قبل‌ از ارجاع‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور را به‌ کارگران‌ جدیدالاستخدام‌ و یا کارگرانی‌ که‌ می‌خواهند جدیداً به‌ این‌ گونه‌ کارها گمارده‌ شوند ترتیب‌ انجام‌ معاینات‌ پزشکی‌ آنان‌ را از لحاظ‌ قابلیت‌ و استعداد جسمانی‌ متناسب‌ با نوع‌ کارهای‌ مرجوع‌ بدهند.

ماده‌ 20: مقررات‌ این‌ آیین‌نامه‌ به‌ استناد تبصره‌ ماده‌ 52 قانون‌ کار جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ می‌باشد و ارتباط‌ به‌ تصمیمات‌ کمیته‌های‌ موضوع‌ قانون‌ بازنشستگی‌ پیش‌ از موعد بیمه‌ شدگان‌ تامین‌ اجتماعی‌ موضوع‌ مصوبات‌ مورخ‌ 28/2/1367 و 24/6/1370 مجلس‌ محترم شورای‌ اسلامی‌ که‌ مطابق‌ با ضوابط‌ و مقررات‌ خاص‌ خود و در ارتباط‌ با شخص‌ و شغل‌ و زمان‌ و موقعیت‌ کار به‌ مورد اجرا گذاشته‌ شده‌ است‌، ندارد.

 این‌ آیین‌نامه‌ مشتمل‌ بر 20 ماده‌ و 4 تبصره‌ باستناد ماده‌ 52 قانون‌ کار جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ در جلسه‌ نهایی‌ مورخ‌ 4/3/1370 شورایعالی‌ کار تهیه‌ و پس‌ از بررسی‌ مجدد و اصلاحاتی‌ در جلسات‌ متعدد شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ در جلسه‌ 12/8/71 تایید و در تاریخ‌ 29/9/71 به‌ تصویب‌ وزرای‌ کار و امور اجتماعی‌ و بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ رسید.